Στου αιώνα το φευγιό

«...Άκουσα τον κεραυνό να πέφτεi, και πριν μια τρομερή βροντή. Άκουσα ένα κύμα να βρυχάται, να θέλει να πνίξει όλη τη γη. Άκουσα εκατό τυμπανιστές, τα τύμπανα να χτυπάνε δυνατά. Άκουσα χίλιους ανθρώπους να ψιθυρίζουν και κανείς να μην ακούει προσεκτικά. Άκουσα έναν της πείνας να πεθαίνει και πολλούς να γελάνε βροντερά. Άκουσα το τραγούδι ενός ποιητή που πέθανε σαν το σκυλί στ' αμπέλι. Άκουσα ένα παλιάτσο σε μιαν αλέα να κλαίει και κανείς να μην τον θέλει. Και μια άγρια, ναι, μια άγρια, μια άγρια, ω, άγρια, σου λέω άγρια, μια άγρια βροχή θα πέσει.»



Bob Dylan

Δευτέρα, Μαΐου 10, 2010

????????????


Ακούω διάφορα και δεν ξέρω τι να πιστέψω… Μιλάω για τον άδικο χαμό των τριών ανθρώπων, που κάηκαν ζωντανοί στη Marfin. Τη μολότοφ την πέταξαν αναρχικοί, λένε… Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Δεν θέλω να το πιστέψω. Φοβάμαι να το πιστέψω… Για τους δικούς μου, προσωπικούς λόγους. Είναι απ’ τη μια, όμως, τα τόσο ορθά επιχειρήματα… Απ’ την άλλη πάλι είναι πως αν τελικά αποδεχτώ ότι όντως ήταν αυτοί, αυτόματα γκρεμίζεται ο κόσμος έτσι όπως τον έχω φτιάξει στο μυαλό μου… Ένας κόσμος πλασμένος από κάποιον που δεν έχει ψηθεί αρκετά, από κάποιον που είναι αγνός κατά το ήμισυ… Από ένα παιδί…Παιδί? Χα! Θα’ θελα… Κι αν όντως ζω σε τέτοιο κόσμο, νομίζω ότι είναι καιρός να φτιάξω άλλον… Σε οποιονδήποτε κόσμο, όμως, η πράξη αυτή είναι κατακριτέα και λέγεται δολοφονία… Όποιος το έκανε, λοιπόν, είτε αναρχικός, είτε κάποιος βαλτός αξίζει μια τιμωρία… Την χειρότερη… Θα μπορούσα να γράφω ώρες, μέρες και σελίδες ολόκληρες, όμως πρέπει να φύγω… Έχω έναν κόσμο να φτιάξω… Καληνύχτα…