(συνέχεια)
Πόσες φορές δεν έχουμε μπεί στο πειρασμό να υποκύψουμε σε μια "αμαρτία"?
Πόσες φορές υποκύπτουμε και πόσες όχι?
'Η μάλλον, πότε ναι και πότε όχι και γιατί (τελικά)?
Πώς δικαιολογήσαμε το ναι ή το όχι?
-Και στη τελική, γιατί το δέντρο της γνώσης βρισκόταν στο παράδεισο και όχι κάπου αλλού..? Γιατί να είναι αυτό το απαγορευμένο και όχι κάποιο άλλο?
Θα μπορούσαν οι καρποί του να είναι αποκρουστικοί ή ο Αδάμ και η Εύα να μην πιστέψουν το φίδι!
Και γιατί δοκίμασε πρώτα η Εύα και όχι ο Αδάμ?
Μήπως ήταν πιό πονηρή η Εύα ή λογότερο επιρρεπής ο Αδάμ?
'Η μήπως ο Αδάμ έβαλε επίτηδες την Εύα να δοκιμάσει πρώτη, να δεί αν θα πάθει κάτι και μετά να δοκιμάσει αυτός?
Μήπως το φίδι ήταν ο καλός της υπόθεσης?
Και ο Θεός.., σάμπως δεν ήξερε τι δημιουργήατα έκανε?-
Και αν στο τέλος δε μετανιώσεις για τίποτα, δεν έχεις τύψεις ή δε νιώθεις την ανάγκη για μετάνοια και συγχώρεση, τελικά...ήταν "αμαρτία"?
Πόσες φορές δεν έχουμε αναρρωτηθεί για κάτι αν είναι τελικά "αμαρτία" ?
2 σχόλια:
Άκου ιδέα: Είστε ανάμεσα στο κοινό. Δέκα άτομα μαζεμένα μαζί με το Μάριο. Σας κάνω πάσα από το πάνελ και βγάζει ο Μάριος την κιθάρα. Τραγουδάτε όλοι μαζί τη "γιορτή" από τις Τρύπες. Πώς σου φαίνεται; Συζήτησέ το με τα παιδιά.
Μιλάω για την παρουσίαση του βιβλίου.
Ναι το κατάλαβα ότι μιλάτε για την παρουσίαση...Είναι πολύ όμορφο το όλο σκηνικό,αλλά πιστέψτε με δεν θέλετε να τραγουδήσω!Έχετε κάποιους συγκεκριμένους στο μυαλό σας?γι'αυτά τα 10 άτομα λέω..
Δημοσίευση σχολίου