Κραυγάζουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε. Σιωπή. Δυναμώνουμε τη φωνή μας. Σιωπή. Βραχνιάζουμε, όμως δεν σταματάμε. Σιωπή. Αυτές οι ανησυχίες μου μ' έφτασαν εδώ που είμαι. Σαν αγκάθια μέσα στην ψυχή μου. Ακόμη και τα τριαντάφυλλα όμως έχουν αγκάθια...
Σελίδες
Στου αιώνα το φευγιό
«...Άκουσα τον κεραυνό να πέφτεi, και πριν μια τρομερή βροντή. Άκουσα ένα κύμα να βρυχάται, να θέλει να πνίξει όλη τη γη. Άκουσα εκατό τυμπανιστές, τα τύμπανα να χτυπάνε δυνατά. Άκουσα χίλιους ανθρώπους να ψιθυρίζουν και κανείς να μην ακούει προσεκτικά. Άκουσα έναν της πείνας να πεθαίνει και πολλούς να γελάνε βροντερά. Άκουσα το τραγούδι ενός ποιητή που πέθανε σαν το σκυλί στ' αμπέλι. Άκουσα ένα παλιάτσο σε μιαν αλέα να κλαίει και κανείς να μην τον θέλει. Και μια άγρια, ναι, μια άγρια, μια άγρια, ω, άγρια, σου λέω άγρια, μια άγρια βροχή θα πέσει.»
Bob Dylan
4 σχόλια:
Κατά διαβολική σύμπτωση (ή μήπως όχι;) το 2ο τετράμηνο γράφηκε με τρόπο που θυμίζει 20. Πιο ταιριαστή φράση από το "εδώ γελάμε" δε θα μπορούσα να βρω. Να εξηγήσω ασφαλώς ότι εδώ γελάμε σαρδόνια. Χε..χε...χε...
Τι άλλο πρέπει να κάνω???!!!Group στο Facebook έκανα,σάλια απ'το πάτωμα έχω βαρεθεί να μαζεύω!!!Τι άλλο θέλετε???!!!:P
Μήπως να στρωθείς λίγο στο διάβασμα; Μήπως, λέω.
Διάβασμα...Διάβασμα...Διάβασμα...Δεν μου λέει κάτι η λέξη...Δεν θα την έχω μάθει φαίνεται!!!:P
(Α και ήμουν σίγουρη ότι αυτό θα λέγατε...Έχετε καταντήσει προβλέψιμος,να το ψάξετε!)
Δημοσίευση σχολίου