Μη μου ζητάτε να το βουλώσω.Μη μου ζητάτε να μην παθιάζομαι!Παίρνω ζωή μέσα απ’το πάθος μου και πάθος μέσα απ’τη ζωή μου!Μη μου ζητάτε να κατεβάσω το κεφάλι και να πω: «δεν πειράζει»!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!Δεν θα το κάνω.Δεν θέλω να το κάνω. Δεν θέλω να υποκύψω στα μικροαστικά «πρέπει» και «μη»…Πρέπει να το κάνω, όμως.Γιατί έτσι θα εξασφαλίσω τη δουλειά μου και το σπίτι μου. Θα κάνω οικογένεια, παιδιά.Άλλωστε είμαι γυναίκα κι αυτό είναι το όνειρο κάθε γυναίκας…Θα εξασφαλίσω την ηρεμία μου.Μα εγώ έχω άλλα όνειρα.Και μέσα σ’αυτά δεν χωράνε τέτοιου είδους αντιλήψεις, τέτοιου είδους στερεότυπα.Δεν έχω αυταπάτες.Δεν θ’αλλάξω εγώ τον κόσμο.Δεν μπορώ να το κάνω. Μπορώ, όμως, ν’αλλάξω τον εαυτό μου.Ναι, αυτό μπορώ να το κάνω.Κι ας με κοιτάνε με μισό μάτι. Κι ας με δείχνουν με το δάχτυλο στο δρόμο…Το πολύ-πολύ να κλειδωθώ μέσα στο σπίτι και να ζω στον εικονικό μου κόσμο. Εδώ ποιος μπορεί να μου πει τι μπορώ να κάνω και τι όχι; Εδώ είμαι απλά η Flying>High>Dead>Angel. Έξω όμως θα είμαι πάντα η τάδε, κόρη του τάδε. Όχι ότι με νοιάζει και πολύ τι θα πει ο κόσμος…Απλά μερικές φορές δημιουργώ φρούδες ελπίδες ότι η κοινωνία μας είναι κατά βάθος ανεκτική και συμπονετική κι όταν τελικά ανακαλύπτω το αντίθετο, απογοητεύομαι. Δεν βάζω ποτέ μυαλό, όμως. Εκεί κάπου λέω: «Καλά να πάθεις. Τα’θελες και τα’παθες». Αλλά μάλλον έτσι είναι η φύση του ανθρώπου. Φτιάχνει σκαριά, που καταστρέφονται στις πιο μεγάλες φουρτούνες όμως δεν το βάζει κάτω. Φτιάχνει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα…Όλα βυθίζονται μα αυτός συνεχίζει…Τι ανόητος…Μη μου ζητάτε να το βουλώσω!Δεν θέλω να το κάνω…Όμως νομίζω ότι στο τέλος θα υποκύψω κι εγώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου